پسوریازیس، سرشتی است و واگیر دار نیست ، گاهی مشاهده شده است کودکانی که به پسوریازیس مبتلا شده‌اند از حاضر شدن در جمع دوستان دوری می‌کنند و خجالت می‌کشند.
پسوریازیس یک نوع بیماری شایع پوستی نوعی و خودایمنی است که ظاهر شدن پلاک‌های قرمز رنگ به همراه پوسته‌های سفید رنگ صدفی بر روی پوست از جمله علایم آن است، پسوریازیس اشکال گوناگونی دارد و شدت هر نوع آن متفاوت است.
این بیماری شایع اما قابل کنترل و درمان است. اغلب نواحی مانند سرزانو و آرنج دچار پسوریازیس می‌شود البته گاهی ممکن است اعضای دیگر بدن مانند ناحیه سر نیز مبتلا شوند.
در اغلب موارد پسوریازیس صفحه ناخن را تخریب و در زیر صفحه ناخن افزایش ضخامت ایجاد کرده است.
دلایل متعددی را در بروز بیماری دخیل می‌دانند و علت خاصی در ایجاد بیماری وجود ندارد، یکی از دلایل ابتلا به پسوریازیس عامل ژنتیک است و در صورتی که فردی به پسوریازیس مبتلا باشد امکان اینکه فرزندش در آینده به این بیماری مبتلا شود 16 درصد است، البته عامل ژنتیک به طور صد درصد در ایجاد بیماری نقش ندارد.
استرس برای بیماران پسوریازیس سم است
در صورتی که در یک نسل افراد مبتلا به پسوریازیس مشاهده شود امکان ابتلا به پسوریازیس فرزندان آن نسل بین 8 تا 16 درصد است، کمبود کلسیم و مصرف برخی داروها مانند لیتیوم، پروپرانولول و اتنولول برای مبتلایان به پسوریازیس ممنوع است. هم‌چنین داروهای ضد مالاریا مانند کلروکین و کلونیدین و کمبود ویتامین D ازجمله دلایل ابتلا به این بیماری است.
مبتلایان به پسوریازیس نباید فوتبال یا کاراته بازی کنند، ضربه به ناحیه مورد نظر موجب شدت یافتن یا بدخیم شدن پسوریازیس می‌شود.
استرس در ایجاد پسوریازیس موثر است و این بیماری با استرس‌های عصبی بدتر می‌شود و ثابت شده است که پسوریازیس جز بیماری‌هایی است که با استرس وخیم‌تر می‌شود.
استرس برای بیماران پسوریازیس سم است و40 درصد این بیماران با استرس شدت بیماری‌شان شعله‌ور می‌شود.
این بیماری سرشتی است و واگیر دار نیست، گاهی مشاهده شده است کودکانی که به پسوریازیس مبتلا شده‌اند از حاضر شدن در جمع دوستان دوری می‌کنند و خجالت می‌کشند .
در موارد شدید که همه نقاط بدن دچار پسوریازیس شده است بستری شدن ضروری است و در مواردی که پسوریازیس از نوع خفیف بوده از درمان‌ها و کورتن‌های موضعی مانند مرطوب کننده، شامپوهای ضد پسیوریازیس و روش نوردرمانی و اشعه ماورا بنفش استفاده می‌شود.
نباید از کورتن‌های قوی و داروهایی مانند ایندرال که برای کنترل تپش قلب تجویز می‌شود استفاده کرد زیرا برای این بیماران ممنوع است.
پسوریازیس در هر سنی مشاهده شده است و معمولا افراد مستعد بیماری در دهه دو تا چهار زندگی مبتلا به این بیماری می‌شوند.
چند نسخه گیاهی :
الف:
هر صبح حداقل 10 دقیقه قبل از صبحانه و هر ظهر حداقل 10 دقیقه قبل از ناهار، سه قاشق چایخوری(کوچولو)سیاهدانه را در هاون کمی کوبیده با حداقل سه قاشق غذاخوری ماست مخلوط کرده بخورید.این کار را حداقل یک ماه ادامه دهید.
ب:
بعد از ناهار 15-20 عدد مویز یا همان انگور سیاه خشک شده دانه درشت (هسته درشت)را در دهان بجوید طوری که هسته ها کاملا له شوند(برای اینکه هسته ها به مینای دندان ضرر نزنند میتوانید آنها را در هاون بکوبید).با این دستور خارشهای شدید مربوط به صدف نیز بعد از چند روز حتما برطرف خواهند شد.(دقت کنید مویزها مال همین تابستان باشند و تاریخ مصرفشان نگذشته باشد.هسته مویز تازه طعم ترش و تلخ جذابی دارد ولی هسته مویز کهنه طعم کاه میدهد)
ج:
شب (بعد از شام -قبل از خواب)1 لیوان آب را جوشانده و سپس 4-5 عدد کاراباش ( اسطوخودوس ) به آن اضافه کرده و بگذارید به مدت 3 دقیقه نیز بجوشد.سپس آتش را خاموش کرده بگذارید خنک شود.وقتی ولرم شد صاف کرده آبش را بخورید(این کاراباش نعمتی برای صدف هست که همتا ندارد)در ضمن برای خستگی های ناشی از اعصاب نیز خیلی مفید است
این برنامه (هر سه روش) را به مدت یک ماه ادامه دهید.احتمال درمان کلی (بدون بازگشت ) با این روش 75-80 درصد است و احتمال کم کردن مواضع ابتلا و خارش قطعی است.
